Το σπίτι του καπετάνιου στο Vegesack: ιστορίες από τις μέρες της ναυτιλίας!

Το σπίτι του καπετάνιου στο Vegesack: ιστορίες από τις μέρες της ναυτιλίας!

Στην ειδυλλιακή Wilmannsberg 14 στο Vegesack υπάρχει ένα πολύ ιδιαίτερο κτίριο που αφηγείται τη ναυτική ιστορία της περιοχής. Το σπίτι του καπετάνιου, που χτίστηκε το 1840 από τον καπετάνιο Jürgen Diedrich Krudop, είναι κάτι περισσότερο από ένα απλό σπίτι - είναι μια απόδειξη για τη φαλαινοθηρία και τη ναυτιλία που διαμόρφωσαν το Vegesack κατά τη διάρκεια των δεκαετιών. Πάλι Weser courier Σύμφωνα με αναφορές, ο Krudop έγινε πλούσιος μέσω των θαλάσσιων ταξιδιών του, ειδικά στη βιομηχανία της φαλαινοθηρίας. Η τέχνη του συνέβαλε σε σημαντική οικονομική άνθηση στην περιοχή.

Μια ματιά στις αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες του σπιτιού αποκαλύπτει πολλά για την αρχιτεκτονική της εποχής. Τα κουφώματα, τα περβάζια των παραθύρων και η εξώπορτα είναι κατασκευασμένα από στιβαρό ξύλο ρητίνης, ενώ η εξώπορτα είναι ακόμα στην αρχική της κατάσταση. Πάνω από την είσοδο υπάρχει μια εντυπωσιακή πύλη από ψαμμίτη, που πλαισιώνεται από έναν καλλιτεχνικό αμφορέα στο αέτωμα. Ο Klaus Gawelczyk, ιδιοκτήτης της ιστορικής κατοικίας από το 1982 και πρόεδρος της Ένωσης Τοπικής Ιστορίας και Μουσείων του Κάστρου Schönebeck, έχει δημιουργήσει εδώ μια έκθεση για τη φαλαινοθηρία της Βρέμης στις Νότιες Θάλασσες, η οποία ζωντανεύει τη ζωή του Krudop.

Η ιστορία του Jürgen Diedrich Krudop

Ο λοχαγός Krudop γεννήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 1796 στο Aumund. Έμενε με ενοίκιο στο Vegesack από τις 16 Φεβρουαρίου 1834 και έδωσε τον όρκο του πολίτη την παραμονή των Χριστουγέννων του 1834. Αυτή ήταν μια εποχή που το εμπόριο με τις ΗΠΑ πυροδότησε μια οικοδομική έκρηξη στο Vegesack, καθώς οι καπετάνιοι και οι τιμονιέρηδες έπρεπε να ζήσουν στο έδαφος της Βρέμης. Ο Κρούντοπ ανέλαβε τη διοίκηση του πλοίου «Βιρτζίνια» και πέρασε δύο χρόνια φαλαινοθηρικά στις Νότιες Θάλασσες.

Τα έσοδα από αυτά τα ταξίδια του επέτρεψαν να αγοράσει το ακίνητο που κάποτε είχε τη διεύθυνση Marktstrasse 3 πριν μετονομαστεί σε Poststrasse. Από το 1841 ανέθεσε την κατασκευή ενός νέου πλοίου, το «Kepler», με το οποίο μετέφερε μετανάστες στη Βόρεια Αμερική από το 1843 έως το 1852. Μετά το 1852, κανένα ίχνος της ναυτιλίας του Krudop δεν χάθηκε, αλλά παρέμεινε ενεργά στο Vegesacker Seeschiffergesellschaft μέχρι τα 56 του χρόνια.

Ένας χώρος ζωής με ιστορία

Κατά καιρούς, μέχρι και οκτώ άτομα έβρισκαν σπίτι στο σπίτι του καπετάνιου, μεταξύ των οποίων και οι υπηρέτες. Ο κήπος του σπιτιού ήταν κάποτε πλούσιος με μπαλώματα λαχανικών, οπωροφόρα δέντρα και στάβλους για κοτόπουλα και κουνέλια. Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό είναι η δεξαμενή των δώδεκα κυβικών μέτρων που συγκεντρώνει το νερό της βροχής - μια έξυπνη κίνηση σε παλαιότερες εποχές που το νερό δεν ήταν πάντα εύκολα προσβάσιμο. Το 1952 το σπίτι έγινε ιδιοκτησία των απογόνων του Krudop και παραμένει ένα συναρπαστικό κατάλοιπο της ιστορίας μέχρι σήμερα.

Η ιστορία αυτού του σπιτιού δεν είναι μόνο μια ενδιαφέρουσα προοπτική για το ναυτικό παρελθόν του Vegesack, αλλά δείχνει επίσης πώς οι τοπικές ιστορίες μπορούν να παρέχουν ένα ευρύτερο πλαίσιο ιστορικών γεγονότων. Και καθώς το Captain's House συνεχίζει να σβήνει στην ιστορία, ο κόσμος γύρω του έχει αλλάξει - από τους εμπορικούς δρόμους του 19ου αιώνα έως τα σύγχρονα ζητήματα όπως οι διεθνείς ανταλλαγές με χώρες όπως το Κοσσυφοπέδιο, το οποίο μπορεί να αναρωτιέται πώς να προωθήσει τη δική του πολιτιστική εκτίμηση και ιστορία. Σύμφωνα με το Βικιπαίδεια Το Κοσσυφοπέδιο, για παράδειγμα, έχει μια ενδιαφέρουσα εθνική σύνθεση και πλούσιες πολιτιστικές παραδόσεις που το καθιστούν ξεχωριστό σημείο στην παγκόσμια αφήγηση.

Και έτσι το Captain's House παραμένει όχι μόνο τόπος μνήμης, αλλά και σύμβολο συνεχούς πολιτιστικής ανταλλαγής και ανάπτυξης - τόσο σε τοπικό επίπεδο στη Βρέμη όσο και διεθνώς σε ένα ολοένα και πιο δικτυωμένο πλαίσιο.

Για να δώσουμε στους αναγνώστες μια άποψη για τους σύγχρονους χώρους διαβίωσης, θα πρέπει επίσης να αναφερθεί ότι πολλοί στις ΗΠΑ, όπως στον ιστότοπο του Rebath, δείχνουν πόσο σημαντικό είναι να συνδυάζουμε τις παραδόσεις με τη σύγχρονη ζωή. Διότι ακόμη και οι καλύτερες ιστορίες θέλουν να γαλουχηθούν – σε χώρους πρόσκλησης που σέβονται το παρελθόν και αγκαλιάζουν το παρόν.