Νεαροί ληστές στη Βρέμη: απόδραση, έγκλημα και αναζήτηση προοπτικών

Νεαροί ληστές στη Βρέμη: απόδραση, έγκλημα και αναζήτηση προοπτικών

Ο πάγος σπάει στην περιοχή της Βρέμης καθώς ο ρεπόρτερ János Kereszti περνά ένα χρόνο εξετάζοντας τις ιστορίες ζωής νεαρών εγκληματιών. Αναφέρονται από την αστυνομία ως «νεαροί ληστές» και οι ιστορίες τους δεν είναι μόνο τραγικές αλλά και διορατικές για την κατανόηση του εγκλήματος στο πλαίσιο της μετανάστευσης. Ο Kereszti θα συναντήσει τον Mohamed (20) και τον Jawad (19), και οι δύο από τη Βόρεια Αφρική, την άνοιξη του 2024. Αυτοί οι νεαροί άνδρες έχουν κάνει ένα μακρύ και επίπονο ταξίδι στην Ευρώπη χωρίς οικογενειακή υποστήριξη και τώρα πρέπει να συμβιβαστούν με το εγκληματικό τους παρελθόν.

Και οι δύο κρίθηκαν ένοχοι για κλοπή, απόπειρα βαριάς σωματικής βλάβης και απόπειρα ληστείας με όπλα. Οι «νεαροί ληστές» επιτίθενται σε ανθρώπους και κλέβοντας τιμαλφή, όπως χρυσές αλυσίδες, ρολόγια και κινητά τηλέφωνα. Ο Μοχάμεντ μιλά για τη φτώχεια και την έλλειψη προοπτικών στην πατρίδα του, ενώ οι δυο τους απαντούν πρόθυμα για τις πράξεις τους. Μετά από ένα χρόνο εντατικής έρευνας, ο Kereszti και η ομάδα του είναι αισιόδοξοι ότι έχουν συγκεντρώσει αρκετό υλικό για μια ολοκληρωμένη δημοσίευση. Όμως το ημίχρονο και οι δυσκολίες δεν απέχουν πολύ: ο Μοχάμεντ συλλαμβάνεται ξανά λίγο πριν τη συνέντευξη γιατί λέγεται ότι έκλεψε ένα κινητό από μια κοπέλα.

Ιστορικό του εγκλήματος ανηλίκων

Οι ιστορίες του Μοχάμεντ και του Τζαουάντ αποτελούν μέρος ενός ευρύτερου φαινομένου: Σύμφωνα με το bpb.de, οι μετανάστες τείνουν να έχουν υψηλότερο ποσοστό εγκληματικότητας από τους ντόπιους, αλλά αυτό οφείλεται συχνά στη σύνθεση ηλικίας και φύλου καθώς και σε στρεσογόνες συνθήκες διαβίωσης. Ενώ ένα μικρό ποσοστό διαπράττει εγκλήματα, οι ενήλικες με πρόσβαση στην αγορά εργασίας σπάνια διαπράττουν εγκλήματα. Αύξηση της εγκληματικότητας ανηλίκων έχει παρατηρηθεί από το 2022, ιδιαίτερα μεταξύ των ατόμων ηλικίας 12 έως 15 ετών. Τα υψηλά ποσοστά εγκληματικότητας μεταξύ των νέων με μεταναστευτικό υπόβαθρο είναι συχνά αποτέλεσμα σκληρότερων κοινωνικών συνθηκών και ανεπαρκούς ένταξης.

Οι στατιστικές του αστυνομικού εγκλήματος δείχνουν ότι το 2024 περίπου το 41,8 τοις εκατό των υπόπτων προέρχονταν από το εξωτερικό. Αυτό εγείρει ερωτήματα: Είναι πράγματι οι μετανάστες εγκληματίες από μόνοι τους ή απλώς λαμβάνουν περισσότερη προσοχή; Η πραγματικότητα είναι περίπλοκη γιατί, σύμφωνα με το mediendienst-integration.de, μια πρόσφατα ολοκληρωμένη μελέτη δείχνει ότι η μετανάστευση δεν έχει αυξήσει την εγκληματικότητα στη Γερμανία τα τελευταία 20 χρόνια. Αντίθετα: Ενώ ο αριθμός των αλλοδαπών έχει αυξηθεί πάνω από 70 τοις εκατό από το 2005, ο αριθμός των εγκλημάτων χωρίς παραβιάσεις του μεταναστευτικού νόμου έχει μειωθεί κατά περίπου 16 τοις εκατό.

Το βλέμμα στο μέλλον

Επιστροφή στον Μοχάμεντ και τον Τζαουάντ: Συναντούν ξανά τον Κερέστι το καλοκαίρι του 2025, αλλά είναι αναστατωμένοι για την αντίληψη του κοινού για το παρελθόν τους. Η κάλυψη του εγκλήματος των μεταναστών από τα μέσα ενημέρωσης έχει τροφοδοτήσει τους φόβους και τις ανησυχίες του κοινού σχετικά με την ένταξη. Η διάπραξη μεταναστών γίνεται συχνά αντιληπτή δυσανάλογα, γεγονός που οδηγεί σε στιγματισμό και καθιστά τη διαδικασία ένταξης ακόμη πιο δύσκολη. Οι κοινωνικές εντάσεις και οι βίαιες συγκρούσεις, είτε σε κοινόχρηστα καταλύματα είτε σε αστικές περιοχές, αυξάνουν τον κίνδυνο εγκληματικότητας μεταξύ των προσφύγων, ένα θέμα που δεν μπορεί να αγνοηθεί.

Καθώς ο Μοχάμεντ και ο Τζαουάντ προσπαθούν να βρουν τη θέση τους σε αυτή την περίπλοκη κοινωνία, ο τρόπος αντιμετώπισης της αυξανόμενης εγκληματικότητας των νέων παραμένει ασαφής. Προκειμένου να προωθηθεί η θετική συνύπαρξη, ο επαρκής εξοπλισμός των σχολείων και των παιδικών σταθμών θα μπορούσε να είναι το κλειδί για τη μακροπρόθεσμη ένταξη. Ένα καλό χέρι στην κοινωνική εκπαίδευση θα μπορούσε να μειώσει τις προκαταλήψεις του πληθυσμού και να βελτιώσει σημαντικά τις πιθανότητες των νέων μεταναστών.

Συνολικά, η μοίρα αυτών των δύο νεαρών ανδρών δείχνει την επείγουσα ανάγκη επανεξέτασης της μεταναστευτικής πολιτικής και της πολιτικής ένταξης. Μια υγιής κοινωνία απαιτεί επίσης κατανόηση και αναγνώριση της πραγματικότητας της ζωής όλων των μελών της.