Ανακύκλωση Τέχνης στη Βρέμη: Ο Grohner Dune δημιουργεί έπιπλα από ογκώδη απόβλητα!

Ανακύκλωση Τέχνης στη Βρέμη: Ο Grohner Dune δημιουργεί έπιπλα από ογκώδη απόβλητα!

Vegesack, Deutschland - Στο Grohner Dune, οι κάτοικοι έχουν ξεκινήσει ένα αξιοσημείωτο έργο: έχουν διαμορφώσει έπιπλα κήπου μαζί από ογκώδη απόβλητα. Αυτή η δημιουργική επιχείρηση κατευθύνεται από τον δεσμευμένο Lucy Liang, ο οποίος έλαβε το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο των Τεχνών και δεν έχει χειροκίνητο υπόβαθρο. Η Liang, η οποία έχει φροντίσει για διάφορα έργα στα τέταρτα της Βρέμης από πέρυσι, θεωρεί την τέχνη όχι μόνο ως διακόσμηση, αλλά ως εργαλείο κοινωνικής αλλαγής και έτσι προωθεί την ενεργό συμμετοχή στο περιβάλλον.

Η προσφορά ήταν ανοιχτή σε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη, ανεξάρτητα από τις προηγούμενες γνώσεις. Μαζί, οι συμμετέχοντες ξαπλωμένοι, τα σκαμνιά, οι πολυθρόνες και ακόμη και μια κουνιστή καρέκλα για δύο άτομα. Πριν ξεκινήσει το έργο, συλλέχθηκαν ογκώδη απόβλητα, τα οποία αποτελούσαν τη βάση για τα νέα έπιπλα. Συνοδεύοντας αυτό, οργανώθηκαν εργαστήρια τέχνης που εμπλουτίστηκαν η δημιουργική εμπειρία. Ο Liang υποστηρίχθηκε από τον διευθυντή της περιοχής Christian Ganske, το Κέντρο Εργασίας και Εκμάθησης και δύο Φίλους. Το ανοιχτό στούντιο χρηματοδοτήθηκε από το Ίδρυμα GCP.

Τέχνη για κοινωνική βιωσιμότητα

Ο στόχος αυτού του έργου είναι σαφής: παρακινώντας τους ανθρώπους να διαμορφώνουν ενεργά το περιβάλλον τους και έτσι να προωθήσουν την κοινωνική βιωσιμότητα. "Η τέχνη στη γειτονιά έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει κοινότητα", λέει ο Liang. Τα έπιπλα που κατασκευάζονται θα πρέπει να παραμείνουν στο Grohner Dune για τουλάχιστον ένα χρόνο και να σας προσκαλέσουν να χρησιμοποιήσετε κοινή χρήση. Σε περιόδους κατά τις οποίες η κοινωνική συμμετοχή είναι σημαντική, μια τέτοια πρωτοβουλία δείχνει πώς η τέχνη και η βιοτεχνία μπορούν να συμβαδίσουν για να ενισχύσουν τη συνεργασία.

Αυτή η δέσμευση ταιριάζει σε μια ευρύτερη τάση των έργων συμμετοχικής τέχνης που δεν αντιμετωπίζουν μόνο τις δημιουργικές δεξιότητες των ανθρώπων, αλλά και δημιουργούν χώρο για διάλογο και προβληματισμό. Η καλλιτέχνη Carly Schmitt, η οποία έχει προγραμματίσει παρόμοια έργα σε όλη την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, υπογραμμίζει πόσο σημαντική είναι η συμπερίληψη όλων των ανθρώπων στη δημιουργική διαδικασία. Ανεξάρτητα από το εισόδημα, το πολιτιστικό υπόβαθρο ή τους φυσικούς περιορισμούς, πρέπει να ακουστούν όλες οι φωνές. Για παράδειγμα, δημιουργεί σχέδια πόλεων με παιδιά από οικογένειες με μετανάστευσης, το οποίο δείχνει πόσο διαφορετικές είναι οι προσεγγίσεις της κοινωνικής ένταξης.

Δημόσιος χώρος ως τεχνητή περιοχή

Η ιδέα της δημιουργίας της τέχνης στον δημόσιο χώρο δεν είναι νέα. Από τη δεκαετία του 1960, διάφορα κινήματα τέχνης χρησιμοποιούν το δημόσιο χώρο ως πλατφόρμα για δημιουργικές μορφές έκφρασης. Έργα όπως το "Grenzpoesie" του Dorit Ehlers στο Σάλτσμπουργκ δείχνουν πώς η τέχνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μέσο αντιμετώπισης κοινωνικών ζητημάτων. Αυτή η πολιτιστική εκπαίδευση μπορεί επίσης να "αναμφισβήτητα" σε μη θεσμικούς χώρους τέχνης και έτσι να διευκολύνει την πρόσβαση στην τέχνη για πολλούς ανθρώπους.

Το Grohner Dune δεν είναι μόνο ένα μέρος όπου δημιουργούνται έπιπλα, αλλά και ένας χώρος συνάντησης και ανταλλαγής. Η τέχνη ζωντανεύει εδώ και προωθεί την πολιτιστική συμμετοχή. Σε αυτή τη ζωντανή βάση γειτονιάς γίνεται σαφές ότι η τέχνη ξεπερνά την αισθητική - γίνεται μια γέφυρα μεταξύ των ανθρώπων και δημιουργεί την ευκαιρία να συνεργαστούμε σε μια καλύτερη κοινότητα.

Μέσα από έργα όπως το Liang's της Lucy Liang γίνεται σαφές ότι η τέχνη στο δημόσιο χώρο συμβάλλει σημαντικά στην κοινωνική συμμετοχή, στην πολιτιστική ανταλλαγή και στη θετική εξέλιξη της κοινότητας. Το έργο στο Grohner Dune δεν είναι επομένως μόνο ένα τοπικό γεγονός, αλλά μια μικρή αλλά λεπτή μωσαϊκή πέτρα στο μεγάλο τοπίο της συμμετοχικής τέχνης και της αστικής ανάπτυξης. Διαβάστε περισσότερα για το έργο στο kubi online .