Walvisvaartgeschiedenis van dichtbij: speciale tentoonstelling over Virginia” in Vegesack!

Walvisvaartgeschiedenis van dichtbij: speciale tentoonstelling over Virginia” in Vegesack!

Een kijkje in de maritieme geschiedenis van Bremen toont een fascinerende episode van de walvisvangst, die nu tot leven komt in een tentoonstelling in kasteel Schönebeck. Onder de titel “Bremen Whaling in de Zuidzee – 1836 – 1862” worden bezoekers tot 31 augustus uitgenodigd om de geschiedenis van deze belangrijke tijd te ontdekken. Vegesack was ruim 220 jaar de thuishaven van de walvisvloot van Bremen en speelt daarmee een centrale rol in het maritieme verhaal van de regio. De walvisvangst die tussen 1653 en 1872 in Bremen plaatsvond, heeft niet alleen historische dimensies, maar roept ook vragen op over ethische aspecten en de bescherming van de mariene wereld.

Bijzonder opmerkelijk is de periode van 1836 tot 1862, toen de walvisvangst in de Stille Zuidzee bijzonder belangrijk was. De eerste walviskapitein uit Bremen die de Zuidzee bereikte was Jürgen Dietrich Krudop met zijn schip “Virginia”. Deze reis is niet alleen een maritieme prestatie, maar ook de eerste wereldreis door een kapitein uit Bremen op een schip uit Bremen. De route ging rond Afrika naar Australië en Nieuw-Zeeland en vervolgens terug rond Kaap Hoorn. De bemanning van de “Virginia” kwam grotendeels uit Vegesack en omgeving en legde daarmee een nieuwe basis voor de maritieme traditie van de regio.

Geschiedenis van de walvisvangst

De walvisvangst zelf heeft een lange en complexe geschiedenis, die wel 7.000 jaar teruggaat. Al in de Vikingtijd werd er op walvissen gejaagd en werden hun onderdelen gebruikt. Voor veel inheemse volkeren, waaronder de Eskimo's, was de walvisjacht een levensstijl waarbij ze alle delen van het dier konden gebruiken. Tijdens de industriële walvisvangst, die tot eind jaren tachtig wijdverbreid was, was er een dramatische afname van de grote walvispopulaties. Deze dieren worden als intelligent beschouwd en hebben complexe sociale structuren, wat hun bescherming des te urgenter maakt.

De komst van aardolie verving het gebruik van walvisolie, een voorheen essentiële grondstof voor verlichting en andere industriële processen. De grote vraag had tot gevolg dat walvissen bijna werden uitgeroeid. Ook al beoefenen slechts een paar landen, waaronder Japan, Noorwegen en IJsland, nog steeds de walvisvangst, de discussie rond de jacht op deze majestueuze dieren blijft fel omstreden. Internationaal is een groot aantal overeenkomsten, zoals het moratorium van 1986, van kracht om de walvisvangst te reguleren.

Politieke aspecten en de weg naar bescherming

De Internationale Walvisvaartcommissie (IWC) speelt een centrale rol in de internationale bescherming van walvisbestanden. Het werd oorspronkelijk opgericht om het beheer van grote walvispopulaties te reguleren en zorgt sindsdien ook voor de bescherming van bedreigde dolfijnen- en tuimelaarpopulaties. Het bewustzijn over natuurbehoud en soortenbescherming is sinds de oprichting van de IWC toegenomen. De commissie komt jaarlijks bijeen in een van de 88 lidstaten en probeert een evenwicht te vinden tussen de walvisjachtbelangen van sommige landen en de bescherming van walvispopulaties.

Hoewel veel landen kritisch staan ​​tegenover de walvisvangst, roepen de walvislanden steeds vaker op tot normalisering van de IWC en opheffing van het moratorium. Deze spanningen laten zien dat de kwestie vandaag de dag nog steeds van groot belang is.

De tentoonstelling in kasteel Schönebeck is daarom niet alleen een terugblik op het verleden, maar ook een uitnodiging om de uitdagingen van de walvisvangst en het behoud van mariene ecosystemen aan te pakken. Er worden rondleidingen voor groepen aangeboden om geïnteresseerden een dieper inzicht te geven in de geschiedenis van de walvisvangst en de betekenis ervan voor Bremen. Mis deze kans niet om meer te leren over deze gevarieerde en veelbewogen geschiedenis!